Een van de buren geeft haar moestuinbak in de straat weer teruggegeven, nadat ik aangeboden had er eventueel aardappelen in te poten. Dat was mijn oude fantasie toen we met die moestuinbakken in de straat begonnen, dat ik in elke bak een ander gewas zou doen. Een 'akkertje' prei, een 'akkertje' sla, etcetera. Heel onromantisch productiegericht en educatief.
Maar mijn tuinmaat van toen (hij is verhuisd) was meer voor sociaal tuinieren. Daar was/is ook wat voor te zeggen, behalve dan dat het in werkelijkheid niet altijd even sociaal is. Hoewel iedereen heel erg aardig is is het toch vooral ieder voor zich en niemand voor z'n allen. En dientengevolge meer een zooitje dan ik zou willen.
Sinds vorig jaar een dievegge allemaal groenten uit de bakken stal is het animo voor het moestuinieren bij de mensen met een bak beduidend gedaald. Dus toen heb ik mijn oude plan van stal gehaald en in de groepsapp voorgesteld dat ik wel aardappels wil/kan planten in de bakken die niet meer beheerd worden. Eentje heeft van de week gereageerd en mij haar bak 'teruggegeven'.
Dus ik op de fiets tussen de hoosbuien door naar Van der Neut in Groenekan. Zij verkopen losse pootaardappelen. Ik koop wat Opperdoesers en Bildtstars, omdat ik dat zulke mooie namen van vroeger vind. Vorige week heb ik in de volkstuin ook al Doré's gepoot. Die namen heb je niet meer in de supermarkt. Ik geef toe: het is een wonderlijke hobby.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten