De nieuwe wasmachine lekt. Er lag (wat) water in de lekbak onder de machine. Nu doet hij het helemaal niet meer. We hadden de machine gekocht bij een wasmachinewinkel aan de Straatweg omdat ik zo tevreden was over de monteur van die zaak. 'n Heel prettige voorkomende Marokkaanse man. De verkoper van de winkel was een type. Ik heb er vast over geschreven. Dus ik bel hem voor een afspraak.
De garantie blijkt niet via hen te gaan, maar via de website van AEG. Dat herinner ik me nog van ooit mijn Miele. Toen duurde het twee weken voor er een monteur kwam. En toen die kwam kon hij niets voor me doen maar moest ik wel voorrijkosten betalen. Het bleek ook nog om een bekende fabrieksfout te gaan. Nooit meer een Miele, heb ik toen gezworen.
Ik ben de aankoop bon kwijt en fiets naar de winkel voor een kopie van de bon. Want die heb ik nodig voor de garantie.
Naar AEG.nl. Zucht. Ik vul alles in maar krijg geen bevestiging in de mail. Maar ik kan niet met een persoon bellen. Als je het AEG-service-nummer belt dan krijg je een robot en die begrijpt de vraag niet, en als je chat krijg je óók een robot. Het kost allemaal heel veel moeite. Na een half uur heb ik een afspraak: volgende week donderdag. Nu denk ik eigenlijk: laat die garantie maar zitten en laat die bekwame aardige monteur maar komen. Moet ik weer naar de buren voor mijn wasjes? Of naar de wasserette? Cyberwash heet de dichtstbijzijnde. Héél gezellig is het daar, zeggen ze zelf.
'Vraag het gewoon even aan Diana de buurvrouw', zegt Bobby. Ik vind zulke dingen enorm bezwaarlijk, maar waarom eigenlijk? Als iemand het mij zou vragen zou ik het geen enkel probleem vinden. Dus ik verman mijzelf en vraag het. Ze vindt het goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten