Blubber en bloempjes

Met alle regen van de afgelopen dagen is de volkstuin weer helemaal zompig en ondergelopen. Ik had een rhododendronnetje geplant op de welkomstplek waar ik eerst tulpen had neergezet. Maar ik kan denk ik beter even wachten. Alles verzuipt. Vandaag wordt het 22-25 graden, zomaar ineens, en het duurt ook maar één dag, zo is de voorspelling. En het wordt niet erg zonnig, vanwege wolken Saharazand.

Ik zet maar wat preitjes in de grond, waar ik er in Harmelen een traytje en dus veel te veel van gekocht heb, en ontdoe het huisje binnen van spinrag en dergelijke. De appelbloesem schiet uit de takken waar je bij staat, en verder komen de onverwoestbare inheemse bloemetjes op als bosviooltjes, madeliefjes, vergeetmijnietjes, dovenetel en smeerwortel. En de phloxen die ik vorig jaar geplant heb. De kunst van het moestuinieren vandaag is om mij niet te verliezen in de blubber, en te genieten van wat er wel opkomt. Wie 't kleine niet eert...

Op mijn oren het prachtige nummer 'Earth Teach Me' van Rupert Lang van mijn Spotify-playlist 'De Fluisterstille Stem'. 

Nat nat nat. In de krant (NRC) verhalen over de ondergelopen Kennemerduinen. Wandelaars en fietsers die dachten te komen genieten, maar vastlopen in heel erg diepe plassen.