Gelezen: Het eiland door Libby Page. Gevonden in de E-bibliotheek. Het omslag deed me denken aan een prachtige roman die ik jaren geleden las las over een Londense vrouw die terugkeerde naar de Orkneys: De uitweer van Amy Liptrot. Waarna we naar de Schotse Orkneys op vakantie gingen.
Dit boek, zelfde uitgeverij, vergelijkbaar omslag, gaat over een vrouw die terugkeert naar The Isle of Kip, een klein eiland in de Hebriden. Westelijk Schotland. De uitweer was een rauw boek, over verslaving en eenzaamheid. Die vrouw ging werken bij de vogelwacht. Dit is meer een B-film. Een streekroman. Uiteindelijk een feel good movie. Grote zware thema's, en eind goed al goed. Ik kan dat zo wel kritisch opschrijven, maar ik heb het wel in een ruk uitgelezen en ik heb zelfs af en toe een traantje weggepinkt.
Hoofdpersoon Lorna is een onderwijzeres in Londen, alleenstaande moeder van één dochter Ella. Ze komt van het eiland Kip dat ze op haar achttiende heeft verlaten en waar ze nooit weer terug is geweest. Nu zijn beide haar ouders overleden en gaan Lorna en Ella met de trein naar Schotland. Logeren bij haar broer(tje) die ze nooit meer heeft gezien of gesproken. Er is een pijnlijke geschiedenis en het duurt heel lang voor we die kennen.
Er zijn twee vertellers: Lorna en Alice, de vrouw van Jack. We leren het eiland met zijn hechte sociale structuur kennen via Alice, boerin en yogalerares met heel veel vriendinnen op het eiland. De oude onderwijzeres heeft kanker en straks dreigt het eiland geen school meer te hebben, want niemand solliciteert op de functie. En dan is er ook nog een knappe man, kunstenaar, op wie Lorna valt.
Ach en de nichtjes houden zo van elkaar. En langzaam maar toch ontdooit de broer. En geven meer mensen toe dat ze geweten hebben dat Lorna als kind mishandeld en vernederd werd als kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten