Het blijft maar regenen dus de volkstuin loopt steeds weer onder water. Vreselijk. Gisteren bij de kwekerij in Harmelen heb ik wat cosmea-perkplantjes gekocht. Ook al weer roze. Wat houd ik toch van roze. Vandaag gaan ze in de grond. Het stelt niks voor, maar het fleurt er enorm van op. Alle bloesems liggen verregend op de grond zodat het een pointillistisch beeld is. Natuurlijk peins ik wat over de betekenis van het tuinieren, wat ook zo onbehaaglijk (koud en nat en blubber) kan zijn. De aandacht, de hoop, het doorzettingsvermogen, stapje voor stapje, steeds weer nieuwe kansen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten