Nadat we bijgekomen zijn van de tocht naar de garage en ons ontbijt rond het middaguur dientengevolge, heeft Bobby voor vandaag de hoogste berg van Bretagne op het programma. Bretagne heeft helemaal geen bergen, moet u weten, het landschap is licht glooiend. ‘Het is wel de saaiste berg ooit!’ mopper ik natuurlijk een beetje. En natuurlijk weer een parkeerplaats met minstens veertig auto’s.
Maar goed, wie A zegt etcetera. Dus we gaan een grote cirkel om de ‘top’ wandelen. Bij de top is een uitzicht 40 km alle kanten op, je ziet in de verte ook de stad Brest liggen. Het waait er fiks, dat is lekker bij al die hitte. Verder zijn er weer allerlei mannen-met-hobby’s doende, zoals vliegeren, Delta-vliegen en met zweefvliegtuigjes spelen.
Op de wandelpaadjes zijn gelukkig bijna geen wandelaars en kun je je concentreren op die wonderlijke bijna kale berg met bloeiende heide en brem en hier en daar een boom. Het is heerlijk met de wind om je hoofd. En het gras dat je hoort ruizen. Echt een plek voor het concept meditatieve stiltewandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten