Het is zo heet nu dat we niets meer kunnen bedenken dan met de schaduw om de tent meebewegen. Alle mogelijkheden om te doen zijn te erg voor woorden. Een wandeling? Een bezoek aan een haventje? Een rondrit? Nee nee nee. Alleen tweemaal daags naar het strand en in de ijskoude oceaan gaan liggen is een optie, maar zodra je na afloop in het brandend zand staat is die ijskoude ervaring alweer vergeten. Stil zitten, boek lezen, beetje tekenen. Stiekem verlangen naar ons koele huis.
Ik probeer een van de vuurtorenfoto’s. Soms weet ik niet waarom ik een foto genomen heb, en/of gekozen om te tekenen. En hoe ik dat overbreng. Uiteindelijk denk ik dat het al die vale bruingrijzen en crèmen zijn. En ik voeg een randje (groen) gras toe, langs het randje van de muur. Gras is groen moet ik gedacht hebben maar op de camping is al het gras natuurlijk strogeel.
Als ik niets meer te tekenen weet stort ik me op het inkleuren van Keltische mandala’s. Het stapeltje producten neemt hand over hand toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten