Laatste dag

34 Graden zou het worden. Of 35. Vijf meer dan gisteren toen het ook al zo bloedheet was. Het programma: zolang er nog schaduw is op de camping blijven we bij de tent zitten lezen. Zodra de zon de overhand neemt gaan we naar het strand afkoelen in het ijskoude oceaanwater. Het is er fantastisch lichtblauw: zowel de zee als de lucht.

Een gesprekje met de eigenares van de camping die drie maal daags het toiletgebouwtje poetst. We  vragen bedeesd of we nu eindelijk wèl onder de douche mogen. Nu er ook mensen vertrokken zijn. Ze begint enorm te lachen. Zijn wij echt niet onder de douche geweest? Dat had ze niet verwacht. Mensen houden zich nooit aan die belofte. Ze is ons dankbaar voor ons respect, maar ga nu gauw maar douchen. 

Dan naar de supermarkt voor de laatste boodschappen. Lekker Bretonse dingen voor thuis.

En dan naar Penmarc’h voor alsnog die indrukwekkende vuurtoren. Blijkt dat Bobby het verkeerd onthouden heeft. Hij dacht laatste klimmoment 19.30u, maar het is 18.30u. Dus als we om 18.15u arriveren is het maar de vraag. Het meisje van de kassa en de toegang laat nog 30 mensen toe. Inclusief ons. Het is heel hoog, die vuurtoren. Maar fantastisch uitzicht. En dan kan het evalueren beginnen.