Ooit waren hier de Amsterdamse havens. Deze appartemtencomplexen zijn in de jaren negentig gebouwd. Maar nu alweer helemaal ingeklonken. De bomen zijn al behoorlijk hoog. Langs de kade fietsers en wandelaars. Naast haar pand is een groot winkelcentrum Brazilië met onder meer een goeie AH en een Jumbo. En terrassen. Heel gemoedelijk en gezellig.
Voor mij van buiten Amsterdam gaat de OV-route er naartoe vanaf het Centraal Station met tram 26 naar IJburg. Drie haltes. Waar zou die tram vertrekken, vraag je je af. Nou die staat links van de hoofdingang van het station, de oostzijde. Bij de lijnen die over het Damrak rijden. Deze maakt echter een grote bocht om de kolk heen langs de Nicolaaskerk, onder het spoor door, langs het Muziekgebouw aan het IJ en Pakhuis de Zwijger. Heel avontuurlijk. Haar tramhalte Rietlandpark ligt laag, je moet met een lange trap of lift, waarschijnlijk omdat die tram naar IJburg daar de Piet Heintunnel in duikt. Ik vind het er op de een of andere manier heel buitenlands, een beetje Berlijn. Opwindend.
Het is een heel prettig en ruim appartement. Ze heeft sinds de jaren tachtig aan de Weteringschans bij het Rijksmuseum en het Leidseplein gewoond waar het altijd en steeds meer overladen is met toeristen. ‘Er lopen hier alleen maar buurtbewoners!’ roept ze hier steeds stralend. We doen een tapasmaaltijd aan het water. Heerlijk en gezellig. Heel fijn. Volgende week verhuizen.
Het is een beetje mijn laatste buurt van mijn Amsterdamse tijd. De Zeeburgerdijk is er niet ver vandaan. Ik deed ook wel boodschappen in dat winkelcentrum Brazilië omdat die AH beter gesorteerd was dan de dichtstbijzijnde aan de Molukkenstraat. Onze bamboe vloerdelen kochten we ook aan deze kade.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten