Maar net als ik aan de tocht begin onder het spoor door loopt daar net zo’n flatgebouw van een cruiseschip leeg. Dat ligt net achter het Muziekgebouw en torent daar hoog boven uit. Money makes the world go round. De cruise-passagiers gaan en groupe uit wandelen in de hoofdstad. Ik moet ze allemaal passeren op een smalle stoep onder het spoor. Grr. Maar eenmaal voorbij het kolossale cruiseschip is het op de Veemkade een oase.
Het verhuizen gaat wonderbaarlijk voorspoedig. Als ik rond 12.30u arriveer komt de verhuiswagen ook net aan. Doel van ons hulptroepen is alle dozen leeg te trekken. En dat lukt. Alles kriskras in de enorme wand boekenkast. Huisraad zonder ordening is alleen maar zooi. De ordening geeft zin en betekenis en een gevoel van huiselijkheid. Dus ik probeer in die wand wat voorlopige ordening te maken. De spelletjes. De snoeren. De schilderijtjes. De officiële papieren. De wierook. De boeken. De vazen. De geluidsinstallatie. De kussens. De sjaals. Dat dat daar allemaal zo open en bloot ligt vindt Will maar privacygevoelig allemaal.
De planten in potten op het grote balkon aan de zuidzijde doen ook meteen hun geruststellende werk. Om drie uur zijn de verhuizers klaar en om half vijf wij hulpen. En Will maar glunderen. Ze zal nog wel dagen bezig zijn een plek voor alles te vinden, maar dat is nu een leuk proces. Met zijn vieren gaan we weer naar het tapasrestaurant beneden aan de kade.
Ik beloof dat ik Bobby zal vragen gauw met de gereedschapskist langs te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten