To hug or not to hug

In Trouw staat elk weekend een rubriek 'Moderne Manieren' waarin Beatrijs Ritsema de lezers tips geeft over moderne omgangsvormen. Dit weekend werpt een lezeres het vraagstuk op van het huggen. Haar echtgenoot is op een cursus geweest waar hij heeft leren huggen. Voor wie het niet kent: dat betekent zo'n vijf à tien seconden met het hele lichaam de ander omhelzen. Armen om de rug geklemd, borst(en) tegen borst(en). Of het onderlijf meedoet hangt ervan af. Vooral spiritueel angehauchte mensen beoefenen dit begroeten wildenthousiast. De vrouw schreef dat er tegenwoordig regelmatig nieuwe vrienden op bezoek kwamen, die nu ook met haar wilden huggen. Maar zij wilde niet huggen. Wat moest ze doen? Tegen die nieuwe vrienden zeggen: ik wil niet huggen?

Leuk onderwerp. Als ervaringsdeskundige kan ik zeggen: als je er eenmaal kennis mee hebt gemaakt is het best fijn. Van oorsprong ben ik er helemaal niet van, maar vorig jaar kwam ik in aanraking met een hugger. Hij aankondigde het altijd even aan: ik ga je even huggen hoor! Ik vond het allemaal een beetje overdreven en modieus, maar niet onplezierig.

Om de aantrekkingskracht van en afweer jegens het huggen beter te begrijpen ging ik het een tijdje actief beoefenen. Even aankondigen en kijken wat er gebeurde. Met sommige vriendinnen/vrienden ging het heel goed, maar anderen schrokken ervan, weer anderen gingen er bijna van huilen. Diep psychologisch gaat het natuurlijk over Erkenning en Aandacht. Ik probeerde het een keer in grootfamilieverband uit, wat erg boeiend was, want in onze familie zijn wij dat niet gewoon. Een zus werd er tamelijk door geraakt, en zei toen ik vervolgens met een zwager hugde bestraffend: Lucie, dat dóe je niet met een zwager!

Het lijkt mij vooral historisch en cultureel bepaald of mensen wel of niet huggen. Vorig jaar had ik een groepje Oostduitsers op bezoek, die ik de Koikenhoof en met een rondvaartboot Amsterdam had laten zien. Verder niets diep spiritueels, en die hugden me na afloop enorm, als dank voor het aangenaam verpozen. Het is maar net wat je gewend bent. RoRo7 doet het ook, die doet het weer op zijn Surinaams.

Maar Beatrijs Ritsema is niet van het huggen. Zij raadt de brievenschrijfster aan de nieuwe vrienden met gestrekte arm te begroeten, of ze bij de bovenarmen te grijpen, om het ze op die manier onmogelijk maken te gaan huggen, en heel veel te zwetsen. Rare tip.