Rechteroog?

JR kwam langs. De vorige foto was tenslotte alweer zes à zeven jaar oud, heel mooi, filmsterrenachtig, maar de jaren trekken nu eenmaal voorbij en er moest maar eens iets anders.

Ik herinner me nog goed dat hij de vorige keer langskwam. Het was een periode van Groot Leed en ik had alleen maar zin in zachtjes wenen. Wat ik maar niet deed. Had streepjes rond de ogen getrokken en lippestip op gedaan. Het werd een schitterende foto. Wist nooit dat ik zo mooi mild kon zijn/kijken.

JR heeft zich bekwaamd in het fotograferen van 'veertig-plus'-vrouwen, zoals hij ze zelf eufemistisch bestempelt. Veel photoshoppen, antwoordt hij, als ik naar zijn geheim vraag. De lijnen in het gezicht wat verzachten, en wat poetsen in het décolleté. Het decolleté? Ja, het décolleté.

Iedereen bemoeide zich ermee. De collega's hadden al commentaar op mijn kleren geleverd: 'Lucie, dat ritsje kan echt niet, je gaat toch niet in pyama op de foto?' Toen had ik bedacht dat ik drie foto's wilde in verschillende kleurstellingen, verschillende jasjes, oorbellen, sjaals, van die opfleurende zaken. Enfin, van het weekend een nieuw colbertje gekocht, met tijgerprint. Stond vond ik leuk pittig. Wéér commentaar: 'Nu ben je een rijpe vrouw met tijgerprint'. Zucht.

Het was een hele sessie. JR vond al mijn suggesties en outfits goed ('Heb ik een keus, overigens?') en moedigde mij onvermoeibaar aan: 'Ja ja ja, zo is het goed, nu een beetje meer deze kant op kijken, kun je deze blik even vasthouden? Ja leuk zo. Kun je je rechteroog misschien een beetje open houden?' Mijn rechteroog? Wat is er met mijn rechteroog? 'Dat hangt een beetje.'