'Negatief reisadvies naar Lhasa'

Ik schrijf voornamelijk over het dagelijks gedoe met mijzelf, en de vriendjes en vriendinnetjes, de boeken, de muziek. De zieleroerselen houd ik liever voor mezelf. En wat kan ik toevoegen als het gaat over de wereldpolitiek, die dag na dag via het Journaal over je heen valt? Soms geneer ik me over mijn eigen gebabbel, want de politieke berichtgeving houdt me ook bezig. Heus wel.

Maar wat kun je erover zeggen. Ik kan berichten overschrijven, nabauwen. Wat voegt het toe? Maar toch raakt het me. De Tibetanen zijn al vier dagen aan het protesteren. Met de Olympische Spelen in China in zicht zien wanhopige Tibetanen een kans op enige media-aandacht. Al 58 jaar is het land bezet en zijn die mensen tweederangsburger in eigen land. Het zijn vooral monniken protesteren, maar ook 'leken'. Ik zag beelden van een oudere en een jonge vrouw die respectievelijk tegen de grond werden gemept en achter in een politiewagen geduwd.

Het is al vier dagen aan de gang maar het nieuws sijpelt nu naar buiten. De Chinese censuur voorkomt dat buitenlandse uitzendingen over de onrust in Tibet het Chinese publiek bereiken. Bij berichtgeving over Tibet gaat het beeld op zwart en het geluid uit. Nu laten ze berichten vrij, omdat er ook geweld gebruikt zou zijn. Zie je wel, die Tibetanen zijn helemaal niet zo vredelievend.

De politiek zwijgt vooralsnog. Het IOC ook. Dat opereert alleen via 'stille diplmatie'. De politiek zwijgt zo vaak. Veel verder dan 'Negatief reisadvies naar Lhasa' komt Den Haag niet.

De wereldpolitiek. Niet dat het ermee te maken heeft, maar is er een associatie. Vanmorgen las ik in nrc next een artikel over een indrukwekkend boek van fotograaf Geert van Kesteren die het fotoboek Baghdad Calling heeft samengesteld. Wordt a.s. dinsdag gepresenteerd. Irakezen fotograferen als gekken met hun mobiele telefoons en sturen die foto's aan elkaar door. De fotograaf heeft het afgelopen jaar zo honderden foto's verzameld. Irak, no go area voor westerlingen inclusief journalisten. Dit boek laat Irakezen zien als slachtoffers, ja, maar evenzeer als mensen met een enorme veerkracht.