Mijnentwegen

Wel eens van liturgisch bloemschikken gehoord? Er zijn dames die daar helemaal voor gaan. Gisteren was ik met de Oude Moeder mee naar de kerk, want ik was bij haar op vrijdagsvisite en het was Goede Vrijdag. In haar kerk was liturgisch gebloemschikt. Anders dan de foto hiernaast, maar wel zo symbolisch. Gisteren was er een zwarte vaas met rode bloemen met in het midden een geknakte witte roos. Die stond - begrijpt u wellicht - symbool voor Jezus die aan het eind van de Goede Vrijdag het hoofdje liet hangen. Dat legde een mevrouw uit. De mevrouw van het liturgisch Bloemschikken. Mag de vrouw ook een rol in de kerk.

De dominee zei bij de Mededelingen: 'De bloemen van vandaag gaan naar de familie Schenkeltjes.' Ik weet niet wat er met de familie Schenkeltjes aan de hand was dat zij de bloemen kregen, maar dat heeft vast te maken met ziekte en dood, en dan een bloemstuk krijgen met een geknakte witte roos... Ik hoop maar dat zij dat begrijpen!

Soms probeer ik totaal gescheiden delen van mijn leven bij elkaar te denken en te voelen. Gisteren wilde ik dus wel onderzoeken wat ik nou toch zo haat aan die orthodox gereformeerden. Of het alleen maar Oud Zeer is of dat het er nog steeds zo erg is. En ik wilde ook best luid zingen: 'Mijn Verlosser Hangt aan 't Kruis, En Hij Hangt Er Mijnentwegen, Mij ten Zegen...' Helaas stond dat vers niet op het programma, en ook niet 'O Hoofd Bedekt Met Wonden, Belaan met Spot en Hoon... Mijnentwegen vind ik wel een prachtig woord. Dat de roos knakte míjnentwegen.

'Zit in de kerk met mijn moeder, Wat bezielt me?' sms-te ik vanuit de kerk aan Marianne. Ze sms-te terug: 'Misschien wil je liefde geven.' Dat was wel een mooi idee.

Weet nu weer wat ik er zo erg aan vond en vind. Dat kerkmensen er zo saai en vreugdeloos uitzien in hun dominee Gremdaat-truien: soit. Ze zorgen ook goed voor elkaar, dat zie ik heus wel, en dat is mooi. Nee, het afgrijselijkst vond ik het setje dominee en de kerkeraad. De dominee die met grote passie en vuur onbegrijpelijke kromspraak en tenenkrommende ideeen over schuld en zonde predikt, zijn zinnen afwisselend in de jou- en de u-vorm, waarmee hij blijkbaar de ouderen en de jongeren in zijn gehoor allebei expliciet wil aanspreken. En die oetlullen van ouderlingen in donkergrijze slechtzittende pakken en slechtgeknipt haar. In mijn jeugd waren zij grote monsterachtige mannen-met-macht, nu zag ik ze in hun ware proporties. Opgeblazen nitwits. Zo. Dixi. Ik zou er veel verder over kunnen uitwijden, maar laat ik u dat besparen.

Liturgisch Bloemschikken