Semana Santa

Het is vandaag geloof ik Palmzondag, de laatste zondag in de Passietijd. Om allerlei redenen komt het al weken niet van de nieuwe hobby: de wekelijkse mis. Om toch een klein beetje in contemplatieve sferen te geraken probeerde ik eerst de Mattheuspassie te beluisteren, in de vertaling van Jan Rot, vorig jaar gekocht, maar dat is echt te heftig. Liever de zangen van Hildegard von Bingen.

Onderwijl een boek gelezen over de Passieweek: Sevillana van Mariet Meester. Mooi boek. Debuut uit 1990 (Meulenhoff, blauw omslag) van schrijfster uit 1958. Het boek met ezelinnenomslag (links) is eind vorig jaar verschenen bij uitgeverij Auteursdomein. Daar kunnen schrijvers hun niet-meer-in-de-handel-zijnde-oude-titels heruitgeven. Het boek bleef na het verdelen van de recensie-exemplaren over en lag in de stapel boeken-die-niemand-wil. Omdat het over de Passieweek ging leek het me heel toepasselijk voor het weekend.

Meester beschrijft in dit boek de zoektocht van een 28-jarige journaliste naar meer betekenis in het leven dan hard werken en geld verdienen om een bepaalde levensstijl in stand te kunnen houden. Ze ervaart een grote spirituele leegt en verblijft enige weken Andalusie om zichzelf te hervinden. het eerste deel van het boek verblijft ze in de waanzin van de Semana Santa in Sevilla, waar honderden processies met Ku Klux Klan-achtige mannen beelden van Jezus, Maria, Magdalena door de stad dragen. Ze koopt er een ezel, die ze Sevillana doopt, en trekt die weken met die ezel op.

Het eerste deel van het boek is de confrontatie met de overgave van de Spanjaarden met de Passietijd. Zowel die mannen in die processies als devrouwen die zich in aanbidding ter aarde werpen voor Maria. Ik citeer pagina 24: Het ontroert vrouwen als hun Maria de straat op gaat. Ze hebben een intieme relatie met haar. Iedere dag gaan ze in het donker van de kerk bij haar bidden. Ze is hun meest innige vriendin, hun zuster, dochter. Ze is hun moeder, hun beschermvrouwe. Tussen een vrouw die iedere dag Maria in vertrouwen neemt en Maria zelf is nauwelijsk onderscheid. Maria geeft hoop en liefde.

Het tweede deel is een verslag van haar wandeltocht van Sevilla naar Granada, door de bergen. Een stuk met Jaime, een gitano en enige weken haar geliefde, en zijn totaal andere manier van in het leven staan, en met armoede, en vuiligheid, en de natuur. Mooi, confronterend boek.

Op haar site schrijft Meester dat ze aanhanger is van het nomadisch bestaan. 'Nomadisme betekent voor mij vooral: niet zelfgenoegzaam worden. Als je reist moet je iedere dag het avontuur afwachten. Ik vind dat iedereen een tijd zou moeten reizen. Anders word je geborneerd. Door reizen leer je de levenswijze van anderen niet te veroordelen.'

Wat links:
- Wikipedia over de Semana Santa, en nog meer plaatjes van de Semana Santa.
- Mariet Meester
- Mattheus Passie bij Jan Rot