Het is gelukt, we zijn in Montenegro aangeland. Niet diep het land in, maar toch. Herceg Novi heet de plaats waar we zitten. Ook Herceg Novi heeft weer een Stari Grad. Geen idee hoe het precies zit met Montenegro en Europa. Deels gebruiken ze hier het Cyrillisch schrift (Russisch), maar je ziet meer 'ons' Romeinse schrift. Ze zitten hier waarschijnlijk in een overgang naar een westerse wereld. Men gebruikt ook al de euro betaalmiddel.De mensen lijken hier meer te lezen dan in Kroatie. Toen we het stadje binnenkwamen stuitten we al op een dame met lang grijs haar van in de vijftig et een boekenstal waarin ze allerlei moderne literatuur en esoterische boeken verkocht. Maar aangezien wij geen Servisch lezen, had ze geen klandizie aan ons.
Binnen geraakten we bij boekhandeltje Mimoza, de kleinste boekhandel van Europa, namelijk 3,8 vierkante meter. Eigenaar is een man van een jaar of zestig. Hij geeft ook zelf boeken uit, ook in het Engels. Ik kocht er Legends of the Balkan Peoples. Hij praatte ons de oren van het hoofd. In het Servisch. Bobby kocht A Guide for the Serbian Mentality van ene Momo Kapor, columnist en cartoonist uit Belgrado. Heel geestig. Leuk getekend ook.
Wat heel raar is dat de talen Servisch, Boschnisch en Kroatisch vrijwel identiek zijn, op enkele accenten en uitspraken na, maar dat nu elk land heel sterk inzet op zijn eigen cultuur. De in Nederland woonachtige schrijfster Dubravka Ugresic schrijft daar heel kritisch over. In Dubrovnik zag je boekwinkels vol Kroatische schrijvers. Hier, twintig kilometer verder, zet men in op Servische schrijvers. Ze zullen allemaal wel hun eigen uitgeverijen en kleine afzetgebiedjes hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten