Zullen we weer naar Café Papeneiland, sms't Will. Want daar is een van de steilste bruggen (hoekje Prinsengracht-Brouwersgracht) en glibbert bij sneeuw iedereen genadeloos van de brug af: auto's, fietsers, brommers, voetgangers. Dat is helemaal gratis slapsticks. Ik kan er zelf ook wat van, want ik ben op mijn ijdele nieuwe slangenleren laarsjes met lederen zolen.Maar wat is Amsterdam mooi met sneeuw. Mooi. Mooi. Nog slechts vier weken resten mij in deze binnenstad. Mijn hele perceptie slaat de laatste dagen helemaal om. Wat is mijn huis mooi. Wat is de stad mooi. Wat zijn de mensen hier lief. En leuk. Zelfs die van die luidruchtelingen van mijn buren Café De Jordaan. O weemoed weemoed bovenal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten