Hoe stel men zich dat voor: een begrafenis of crematie van een kat en een bloemstuk en een kruis? Met alle betrokkenen in een kring om de foto van Vespa?
Dat zouden zijn:
- Ex, die Vespa ooit in het asiel uitzocht.
- Hani501, die lange tijd haar vaste logeeradres was, tot Chick & Chucky op de proppen kwamen.
- Leen, Ekfa & Riemer. Alnge tijd logeeradres, tot Leen een beetje huiverig werd van Vespa's zwerfdrift over de daken en de insulineprikken.
- Sonja, bij wie Vespa in reiki-therapie was.
- Bobby, die voor hij Vespa kende een kattenhater was, maar Vespa in zijn hart sloot. De eerste avond bij Boby nestelde Vespa zich in de mand met schone was. Bobby en zijn Jazzvriend waren de hele avond niet bij de wasmand weg te slaan.
- Nichtje, bij wie ze de laatste tijd onvoorwaardelijk mocht logeren. Nichtje, die Vespa wel wilde hóuden.
- De boeddhistische buurvrouw die als ik naar Emmen moest Vespa tweemaal daags met insuline injecteerde. Het was nooit teveel.
- De dierenarts en alle assistentes.
We staan in een kring en stamelen beurtelings over haar.: Wat een lieve kat. Wat was Vespa een lieve kat. Aan Vespa zat werkelijk geen greintje kwaad... En dan zouden we kattenliedjes doen.
Het is een groot gemis dat ik Mutti niet kan bellen. 'Mutti, mijn
lievelingskat is weg.' Niet dat Mutti van katten hield, of honden, of cavia's, maar zo'n verscheiden is toch iets wat je je moeder als eerste wilt vertellen. 2011 was het jaar van veel zorg voor Mutti en
Vespa. Nu zijn ze allebei weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten