Toen vorige week de (tennis)arm weer begon op te spelen, tenminste dat dacht ik, besloot ik al dat het weer tijd was voor MeiMei. Toen wist ik nog niet eens van de gordelroos. (GR, schrijft Leen. Het is een taboewoord, geloof ik. Melaats)
MeiMei doet meer dan zeggen: het gaat vanzelf weer over, er is geen behandeling. Zoals de reguliere arts. Ik wil niet weer ten strijde tegen de reguliere geneeskunst, maar toch.
MeiMei legt fijntjes uit hoe alles met alles samenhangt: de tennisarm, de griep met verkoudheden en geen stem, en nu dan die plekken op mijn arm. De afvalstoffen die mijn lichaam nu op deze wijze verlaten. De Longmeridiaan.
Ze behandelt de pijnlijke nek en schouders met haar jadesteen, zet zes acupressuurpleisters in mijn oor en geeft mij een lijstje met allerlei (voedingssupplenten (L-Lysine) en reinigende oliën mee, Green Tea Oil. Ik heb nog niet alle potjes weten te scoren maar ben al erg blij en dankbaar. Green clay paste, ofwel groene leem pasta, wie weet waar je dat kan scoren?
Als ik al die vitaminen slik heb ik wel het gevoel dat ik radioactief kan gaan stralen.
Hani501 zegt opbeurend dat het fijn is dat ik nog zo jong ben, want als je OUD bent kom je nooit meer van die GR af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten