Aanstaande zaterdag gaan we het (nieuwe) graf van Mutti & Vati inwijden. Heb eigenlijk geen idee hoe je dat doet. Ik zoek wat gedichten over graven & herinneren & weemoed en stuit op het lied 'De steen' van Bram Vermeulen. Paul de Leeuw zingt het. Er is ook een filmpje waarbij Bram Vermeulen het zelf zingt, maar zijn dictie vind ik wat 'aanstellerig'. Stef Bos zingt het ook, maar dat vind ik weer te vlak.
Ik heb een steen verlegd. Het oude straffe granieten graf hebben we vervangen door iets persoonlijkers, waar ieder die er komt wat kan doen, beleven. Het was wel een hele Beslissing, om te besluiten de oude grafsteen weg te halen, maar ik ben er wel blij om. Dit is óns graf. En ik zet zaterdag de verlovingstekening erop. Het zal raar zijn om er een lied van Paul de Leeuw te spelen en niet een psalm. Maar ook dat past in het kader van 'Ik heb een steen verlegd'.
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
(...).
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Het water gaat er anders dan voorheen.
De stroom van een rivier hou je niet tegen.
Het water vindt altijd een weg omheen.
(...).
Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten,
ik leverde bewijs van mijn bestaan.
Omdat, door het verleggen van die ene steen,
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten