Het wordt erger in plaats van beter. Dat was niet de bedoeling. Keelpijn, hoofdpijn, warm, verhoging. Het idee om naar het werk te gaan en daar 300 mailtjes te moeten openen en er een antwoord op te moeten geven: onverdragelijk! Nee nee nee!
'Dat je dat kán', zegt Zus 4, die belt omdat ze op mijn blog gelezen hebt dat ik ziek ben en naar haar lievelingsserie Boer Zoekt Vrouw heb gekeken. 'Wij nemen altijd een handvol paracetamol.' 'Maar ik ben zíek', protesteer ik zwakjes, 'dan mag ik toch wel in bed blijven?
Wel is het saai alleen in huis. Het roept herinneringen op aan vroeger, als je als kind ziek was, dat je dan een dag je moeder helemaal voor je alleen
had. Maar er is geen Mutti hier. Ik moet zelf sapjes draaien en kopjes thee koken.
Ik krijg een mailtje van de arbodienst, waarom ik ziek ben, en al uw nummers graag. Of ik ziek ben of dat ik ruzie heb met collega's. En wanneer ik weer begin.
Ik krijg een mailtje van de arbodienst, waarom ik ziek ben, en al uw nummers graag. Of ik ziek ben of dat ik ruzie heb met collega's. En wanneer ik weer begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten