Van diverse kanten krijg ik te horen dat ik de situatie maar als een stilteretraite moet ervaren / beschouwen. Daar heb ik het zelf met die verhalen over stilteretraites natuurlijk ook een beetje naar gemaakt. Nu word ik daar een beetje knorrig van, want ik ben ZIEK en een stilteretraite doe je vrijwillig. Dit is ANDERS. Het zal wel weer overgaan, maar stel je voor dat je nooit niet meer kan praten?Natuurlijk vind je er wat op. In voor een nieuwe tekening in de reeks 'Japanse Schonen' ben ik niet, dus zoek ik een mooie mandala. Drie papegaaien, ingekleurd in hippy-style. Er raken trouwerns steeds meer viltstiften opgedroogd, het kleurenpalet wordt smaller en smaller. Tijd voor een nieuwe aanwas!
's Avonds kijk ik maar weer naar BoerZoektVrouw. Ik vind 't eigenlijk helemaal niks. Wie laat zich in zijn/haar zoektocht naar liefde nu voor zo'n programma vangen? En die meeste mensen zijn zo voorspelbaar dom, of misschien niet som, maar ze kunnen zich niet uitdrukken. Dan kunnen de stadse kijkers zich een beetje superieur gaan voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten