Want dat doe je niet

'Nee dit kan écht niet,' moet ik zeggen tegen Hani501. 'We hebben heel hard gelachen, echt, en ik was erbij, dus ik weet dat je gelijk hebt, maar dit kán niet. Het kán níet. Die tekstblokjes moeten eruit.  Het is echt heel geestig, maar dat kán niet.'

'Kun je ze niet op je eigen blog zetten?' bedenk ik dan.

'Nee', zegt ze, 'dat kán niet.'
'Dat bedoel ik', zeg ik. 'Straks gaan ze mij bellen. Heb ik dát weer.'

 Stilte.

'Mag ik ze dan op mijn eigen blog zetten', vraag ik, 'een páár?'

Zij denken. 'Wat zet je er dan bij?'

'Eh... Dat we echt wel leuk werk hebben, maar soms van die vreselijke dingen meemaken, waar we dan niet over schrijven. Ook niet op het blog. Dat doe je niet. Want: dat doe je niet. Maar dat het soms echt heel erg is. Vooral op vrijdagmiddag 18 uur als je eigenlijk al lang thuis wilt zijn.'

Dat mag.