Terwijl ik in Amsterdam uit wandelen ga luistert Bobby de hele avond naar Jacques Brel. 'Ne me quitte pas'. Laat me niet alleen. Hoezo? vraag ik. Ik heb toch geen neiging om weg te lopen? Maar goed, we hebben allemaal onze paniekmomentjes over het Huis aan de Vecht waar we net een uitbouw van de woonkamer à € 12.000 afgesproken hebben. Zo'n groot huis, zegt hij, daar wil ik met een roodharige vrouw wonen, maar niet alleen. Ne me quitte pas. Dat vind ik nou weer hartverwarmend mooi. Het is inderdaad geen eenpersoonshuis, zoals we dat bedenken.
Er staat op YouTube een filmpje waarop Brel het nummer badend in het zweet zingt, maar dat kan helaas niet ge-embed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten