Met Will heb ik het plan opgevat weer af en toe naar het toneel te gaan en zo komen we terecht bij 'Dantons Dood' in de Stadsschouwburg. Ik kom daar eigenlijk alleen met het Boekenbal.
We gaan ernaartoe vanwege de juichende recensies. ‘Gijs Scholten van Aschat is ijzingwekkend superieur. Hans
Kesting is een gedreven, aardse Danton. Johan Simons heeft het lef
gehad Büchner te actualiseren en juist nu op te voeren. Van Dantons dood
is ware theaterkunst gemaakt', schrijft de Volkskrant. 'Het is knap hoe Gijs Scholten van Aschat als Robespierre en Hans
Kesting als Danton de ideeënmachines menselijke lagen weten mee te
geven.’ aldus Trouw. ‘Dantons dood weet recht in het hart te raken. Een opmerkelijk ingehouden en daardoor des te krachtiger versie van het stuk’, schrijft Haarlems Dagblad. En Knack: ‘Dantons dood van Johan Simons is puur klasse, een meesterwerk.‘
Het is een prachtig beeld, maar niet het soort toneel dat makkelijk
binnenkomt. Hoe zat het ook alweer met Danton en Robespierre? Waarom
brengen ze dit stuk? Wat moet ik er van meenemen? De volgende keer gaan we naar iets gemakkelijkers hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten