De zooi

Als je lampen en kastjes en beeldjes - en wat al niet niet wat je ooit vol overtuiging gekocht hebt - niet meer wilt gebruiken is het ineens zooi. Zo hebben we nog steeds veel zooi. En geen zolder. En de zooi van de ander mag geen zooi heten. De vraag is: gaan we een mailtje naar de mensen doen: wie heeft nog belang bij onze mooie overbodige spullen, of brengen we het naar de Kringloop?  Ik ben voorstander van de Kringloop en besluit wat van mijn zooi naar hen te brengen.

Pal ons om de hoek is zo'n Kringloopwinkel: aan de overkant van de Muynck de Keizerlaan staan nog veel van die armoedige jaren vijftig flats en de mensen die daar wonen hebben het ongetwijfeld niet breed. Die gaan dus naar die Kringloopwinkel. Het is daar op zaterdag altijd druk. Ik vermijd zo' plek, maar haal ik diep adem en breng ik twee rode cd-kastjes, een strijkplank, mijn gitaar en drie lampen die we niet meer gaan gebruiken. Ik wil het niet meer bewaren. Ik wil met frisse zin.

De mensen daar zijn hartstikke blij. Ik geneer me haast zoals ik in de bolide kom voorrijden. Twee straten verder.