Ik lees de verhalenbundel Er moet iets gebeuren van Maartje Wortel. Wat een geweldig boek. Ik had haar nog niet eerder gelezen, maar ze is helemaal mijn auteur. Zij is bijzonder goed in staat de fascinerende chaos en de waanzin van de wereld en het hoofd op papier krijgen. Alle logica en onlogica, de buitenwereld en de binnenwereld, de irrationaliteit en de gang der dingen. (Zoals gisteren het aankomen in Ahrweiler ging, het gedoe, de mislukkende telefoontjes, de non-conversatie met de bovenbuurvrouw, de misverstanden, de humeuren, de verzoening met de verhuurder, de verklaringen, de twijfel, de naweeën, het was krankzinnig en gekmakend en als zodanig fantastisch, en wie kan dat nu in woorden vangen, want waar gaat het helemaal over.
Als ik bedenk wie zo konden en kunnen schrijven dan komen de namen Fritzi Harmsen ten Beek en Charlotte Mutsaers boven. Zij zijn kinderlijker, met beestjes en plantjes, maar de gekkigheid kan Maartje Wortel ook.
Een recensie-exemplaar viel eergisteren ter redactie in de bus. Ik las de eerste zin en zei tegen Mandy: 'Dit is mijn boek'. Die luidt: 'Eigenlijk ging het al lang niet echt goed met me. Helemaal niet goed zelfs.' Het betreffende verhaal gaat over therapieën waaraan mensen met wie het niet goed gaat zich overleveren. Het is een beetje een vage zin, en toch is-ie raak. Ik denk door dat woord 'eigenlijk'. Dat-ie is blijven staan als eerste zin zegt genoeg. Ze weeft de redacteur die het oneens zal zijn met bepaalde zinnen ook in het verhaal in, dat vind ik geestig. Mandy zei het niets, die zin.
Waar gaan de verhalen over?
- Een gezin met wonderlijke verhoudingen waar een alleenstaande moeder met twee kinderen tegenover komt wonen. De hoofdpersoon is een meisje dat nogal dik is met haar broertje, en het broertje verdraagt niet dat zij met de nieuwe overbuurjongen bevriend raakt. Om er maar een te noemen.
- Een echtpaar begraaft hun dode hond in het plantsoen, wat niet mag en waar ze een bekeuring voor krijgen. De vrouw mist de hond zo dat ze haar echtgenoot vraagt te blaffen als de overleden hond, waarop de buren aanbellen om de nieuwe hond te komen zien.
- Een lang verhaal 'De schrijver II' over vriendinnen, exen en een Turkse geliefde in Istanbul, die zich ook weer tot jongen laat ombouwen, zo'n heerlijk lesbisch chaosverhaal. Ook hier komt de redacteur heerlijk tussenbeide. Dat het verhaal zo verwarrend is met al die vriendinnen, of ze ze niet een naam kan geven. Het ís ook verwarrend, reageert de schrijver.
Nou ja, ik weet niet of ik het hier en nu op de iPhone weet over te brengen, maar Maartje Wortel is een aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten