Vandaag 11 november bellen er vroeg in de avond meisjes met lampionnen aan, in groepjes van drie, zónder ouders. Dat geeft nog meer vertrouwen in de buurt dan ik al had, in Amsterdam Oost kreeg je meer ouders dan kinderen aan de deur.
Het was me even ontgaan dat het Sint Maarten was, ik heb geen snoep in huis, dus het voelt wat ongemakkelijk. In Emmen deden we ook Sint Maartem en als iemand niet open deed dan zong je: 'Hier woont Juffrouw Kikkerbil, die ons niets meer geven wil...' Dan vind ik gelukkig de dropjesdoos van Bobby.
Als het bellen voorbij is hoor ik ineens een fanfare, een roodgeünifomeerde fanfare. Daarachter een vrolijke optocht met hónderden kinderen met lampions achter de muziek aan. Vanuit de deuropening kijk ik tevreden toe. Het is hier goed te Zuilen. En dan klink ergens uit de duisternis klinkt het stemmetje van Buurjongetje Liam: 'Lúcie!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten