Het is ongekend: de vreugd om de zelfgeplante bloembolletjes. De krokusjes komen uit. Vooral die in de 'voortuin'. Want daar knettert de zon. Ik lees er eindelijk weer de weekendkrant, drink er mijn zondagochtendkoffie en groet de voorbijgangers. Buurthuis Lucie. Een mevrouw uit de flat verderop in de straat komt kletsen. Ze is naar de evangelische Best Life Church geweest. 'Ik vind het zó leuk geworden in de straat', zegt ze. Er gaat nu zulke goeie energie van uit. Aardige mensen, sociaal.' Bij haar in de flat is dat niet, daar is iedereen op zichzelf. Ze vertelt onstuitbaar hoe erg het hier was, hoe vervuild, hoe crimineel, hoeveel politie.
Hoe is het mogelijk, zeg ik, het is hier nu welhaast een paradijsje! Ze heeft allemaal goede raad voor mijn plantjes. Een keer per week vloeibare mest. En of ik eens aankom waaien. Ze heeft ook een bankje buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten