Ik kan niet slapen en kijk diep in de nacht in bed op de iPad naar de film 'Her' van regisseur Spike Jonze, onlangs uitgezonden door de VPRO. Het is een wonderlijke ontregelende ervaring om in de nacht in the cloud te kijken naar een film over een man die eigenlijk alleen nog maar via schermen leeft, werkt en liefheeft.
De hoofdpersoon Theodore schrijft voor zijn beroep op verzoek mooie handgeschreven brieven voor mensen, en daarbuiten leeft hij in zijn eentje op een luxe appartement in los Angeles. Hij is gescheiden en heeft het daar moeilijk mee.
De enige met wie hij af en toe buiten zijn werk omgaat is zijn buurvrouw. Maar het overgrote deel speelt hij videogames en gaat zijn tijd en aandacht uit naar een virtuele vriendin Samantha, een kunstmatige intelligentie. Hij is helemaal happy met haar. Zij is zo gemaakt dat zij aan al zijn behoeften voldoet.
Rare film. Ongemakkelijk ook. Het is een idioot gegeven, science fiction, maar toch ook voorstelbaar en zelfs confronterend in die zin dat zoveel van het leven en de communicatie tegenwoordig tussen mensen via schermen verloopt.
De hoofdpersoon Theodore schrijft voor zijn beroep op verzoek mooie handgeschreven brieven voor mensen, en daarbuiten leeft hij in zijn eentje op een luxe appartement in los Angeles. Hij is gescheiden en heeft het daar moeilijk mee.
De enige met wie hij af en toe buiten zijn werk omgaat is zijn buurvrouw. Maar het overgrote deel speelt hij videogames en gaat zijn tijd en aandacht uit naar een virtuele vriendin Samantha, een kunstmatige intelligentie. Hij is helemaal happy met haar. Zij is zo gemaakt dat zij aan al zijn behoeften voldoet.
Rare film. Ongemakkelijk ook. Het is een idioot gegeven, science fiction, maar toch ook voorstelbaar en zelfs confronterend in die zin dat zoveel van het leven en de communicatie tegenwoordig tussen mensen via schermen verloopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten