Gezien: de Netflix-film The land of steady habits.Een comedy heet het, het gaat over de midlifecrisis van een man in de vijftig, die vrouw en huis en haard en werk - het goede leven - verlaat omdat hij het allemaal niet meer ziet zitten, maar hij slaagt er vooralsnog niet in om er weer wat van te maken. Hij heeft een nieuwe flat die maar niet gezelliger wordt en hij heeft eigenlijk ook geen vrienden meer nu hij zijn oude leven achter zich heeft gelaten. Hij pikt af en toe een vrouw op in een woonwinkel, maar als het tot seks komt dan bakt hij er niks van.
Zijn ex-vrouw gaat verder met een rijke oud-collega. Hun zoon (twintiger) bakt er voorlopig ook weinig van. Dan is er ook nog de beste vriendin van de ex en haar zoon, die striptekenaar wil worden maar ook nogal aan de drugs is. Het is allemaal heel uitzichtloos, maar ik geloof dat er aan het eind toch lichtpuntjes aan de horizon gloren.
Comedy? Dat weet ik niet. Ik moest af en toe wel innerlijk glimlachen om zoveel treurigheid, maar niet uitbundig. Het is een aardige onderhoudende sfeertekening van het leven van de pas gescheiden man. Regie: Nicole Holofcener, die ook de Netflix-serie over een vrouwengevangenis serie Orange is the New Black maakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten