Gelezen: Hier zijn is heerlijk. Het leven van kunstschilder Paula Modersohn-Becker door de Franse schrijfster Marie Darrieussecq. Dat komt zo: ik kreeg een uitnodiging voor een tentoonstelling(kje) rond een schilderij van Paula Modersohn-Becker in het Kunstmuseum in Den Haag. Onmiddellijk spijt dat ik in 2018 niet naar de overzichtstentoonstelling over haar werk in het Rijksmuseum Twente gegaan ben. Ik vond dat toen te ver weg.
Ik ga plaatjes googelen. Wikipedia lezen, trailers van films kijken. Er is heel veel materiaal over haar. Ze leefde van 1876-1907, werd maar 31 jaar. Ze is best beroemd nu, ze heeft 750 schilderijen gemaakt, in slechts een paar jaar tijd, maar tijdens haar leven verkocht ze niets. Ze werd maar 31, stierf vrij kort na de geboorte van haar eerste dochtertje.
Ik vind het prachtig werk. Ze hoorde tot de vroege expressionisten, begin 20e eeuw. Veel van haar werk is later door de nazi’s als entartet bestempeld en vernietigd. Ze schilderde vooral vrouwen. Meisjes. Moeders. Baby’s. Onopgesmukt. Heel treffend. Niet geromantiseerd of geërotiseerd. Niet als symbool. Gewoon een mens. Heel nabij. Indrukwekkend. Niemand had dat ooit zo gedaan.
In de bibliotheek vind ik dit boek. Ook 2018. Bij de uitgeverij zie ik dat de catalogus bij de tentoonstelling in Enschede helemaal is uitverkocht. Die bestel ik via Boekwinkeltjes. Deze Marie weet kort maar krachtig zeer begeesterd en betrokken een portret van Paula Becker te maken, die wilde schilderen, in Parijs, maar ook een gezinsleven wilde met haar man de landschapsschilder Otto Modersohn in de kunstenaarskolonie op het platteland. Marie raakte zo involved met Paula na het zien van een schilderij van moeder en baby, waarbij de baby naast de moeder op bed ligt, dat was nooit zo afgebeeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten