De tuinvereniging (2)

Het satirische tv-programma Koefnoen had zo’n geestige reeks ‘Op de tuin’ over een volkstuinvereniging waar mensen van allerlei pluimage  hun ding deden en met argusogen hun medetuinierders begluurden. De 'handhaver' van het bestuur reed in een scootmobiel rond op alles en iedereen commentaar te leveren. Misschien ga ik mij binnenkort in zo’n universum begeven. Ik heb namelijk een afspraak met de secretaris (v) van het bestuur voor een ‘halve tuin zonder huisje’.

Het is een beetje een vage afspraak, tussen 10 en 12, ze zou in de ‘bestuurskamer’ moeten zijn maar daar is ze niet. Ze heeft denk ik meer afspraken tussen 10 en 12, wie het eerst komt die het eerst maalt. (‘Ze heeft een grote zwarte hond, daar herkent u haar aan’). Aan het begin van het park is een kantine, een terras, een bestuurskamer, een winkeltje, en schuren met voorraden van van alles, en veel scharrelende oude mannen. Ik schat in dat veel (oude) mannen het fijn vinden een Taak te hebben. De (beduidend minder oude) vrouwen hier lopen vooral met kruiwagens heen en weer. 

Há, daar is een groepje dames én een grote zwarte hond, dat moet haar zijn, die worden blijkbaar het hele park rondgeleid. De secretaris geeft echter geen krimp, geen knikje in de trant van ik-kom-zo-bij-jou. 

Na een half uur blauwbekken op het verder lege terras komt ze toch. ‘Bent u Lucie? Sorry, de tuin is al vergeven. Ik had trouwens in mijn mail een typfout gemaakt. Het was niet tuin 183, maar tuin 175. Het is een beetje een moeilijke tuin. Maar de andere gegadigden hebben hem al genomen. Zij stonden bovenaan de lijst.’ 

Wordt vervolgd.