Het leven weer herpakt. En hoe doe je dan rouwen? In de avonduren luister ik muziek. Dit nummer uit de jaren negentig komt van een oude lievelings-cd: 'Still Crazy' van de Utrechtse muziekgroep Intermezzo, met als muzikaal middelpunt Stijn van de Loo. Gelukkig staat het op Spotify. Het nummer gaat over een geliefde die vertrokken is naar ver weg, maar dood gaan is ook een soort vertrekken naar ver weg. Er staan twee filmpjes van dit nummer op YouTube: een met de cover van de cd, en een met uitzichten uit een trein. Deze dus.
Over de bergen ben jij
Ook vannacht
Lig je in een ander bed
Een andere stad, een ander land
Onbereikbaar ver
Over rivieren ben jij
Elke dag, elke nacht
Een andere wereld, een andere taal
Een ander leven
Onbereikbaar ver
En ik, ik leef
Met jou op mijn lippen
Mijn vingers raken je zachte huid
Ik ruik je haren, ik kus je oren
Ik fluister je naam, ik schreeuw het uit
Mijn lief, mijn leven mijn verwondering
Mijn verlangen, mijn diepste herinnering
Muziek uit de jaren negentig. Mijn muziek. Daar had ik ook uit geput voor de playlist bij de uitvaart. Frank Boeijen, Annie Lennox. In de jaren negentig waren wij in onze dertiger jaren. Goeie jaren waren dat. Op YouTube ook nog een optreden van Stijn van de Loo / Intermezzo bij het tv-programma 'Schreeuw van De Leeuw' in die jaren, toen Paul de Leeuw nog jong en in opkomst was. Met krullen. In zelfgebreide truien. Ik wil het jullie niet onthouden. Dat waren nog eens tijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten