Omdat het na de eindeloze wandeling van gisteren geen aantrekkelijk idee is om weer uren in de auto te zitten terug naar de Dalmatische kust hebben we besloten tot een uitstapje naar Bihac in Bosnie.Ik weet niets van Bosnie, maar je kunt zonder problemen de grens over je en je kunt er je met kuna s betalen. De grens over. Weer stempels in het paspoort, wat een ouderwetse ervaring. Naar Bosnie gaan is ineens reizen, heel anders dan de mediterrane ervaring Kroatie. Exotisch, spannend, opwindend. Ik wil wel drie maanden door de Balkan! In het berglandschap met bergen waar net nog kleurige kerken waren, zijn nu ineens moskeen.
De naam Bihac komt me bekend voor, dus er zal hier wel ernstig oorlog gevoerd zijn. Rare ervaring deze stad. Het is er mooi, het moet er mooi geweest zijn, maar het is heel erg arm. Bij de rivier veel afval van lege bier- en wijnflessen en van sigarettenpeuken. Er is ook een gedenkteken als dank van de bevolking voor de Canadese soldaten. Er zijn veel te veel hippe cafes. Er zijn minnekozende stelletjes op de armzalige bankjes op het eiland in de rivier. Kapotgeschoten flats naast een nieuw plein. Minaretten. Hoe mooi is mooi als het zo arm is. Niet zo mooi.
En ineens is daar een internetcafe in een buitenwijk. Met jongeren, jongens, meisjes, hip, bloot, of gesluierd, van alles wat. Straks gaan we een grill aan het water zoeken.
Wikipedia over Bihac
Geen opmerkingen:
Een reactie posten