Groeten uit Trogir

Om te beginnen zijn we gestart op het eilandje Ciovo, recht tegenover het vliegveld van Split, aan het stadje Trogir verbonden met een brug. Trogir is door Unesco bestemd als Werelderfgoed. Op Ciovo werden vroeger melaatsen en andere zieken opgeborgen, verzorgd door Franciscaner monniken.

We rijden een Citroen C3. Op het vliegveld liepen de tarieven voor 3 weken auto huren uiteen van 480 tot 900 euro. Uitdaging 1: waar zit de handel om de motorkap te openen. Want er zit geen water en de watersproeier. Het boekje is namelijk in het Kroatisch.

We hebben op Ciovo een groot appartement gehuurd bij een dame die zich Dada laat noemen, omdat toeristen haar Kroatische naam toch niet onthouden. Het heeft een lel van een terras met uitzicht op de Adriatische zee. En twee slaapkamers. Het bed is zelfgetimmerd, zoals alles in het appartement. De planken onder het matras passen niet goed. We zijn er al twee keer door gezakt, maar hebben imiddels ontdekt hoe het bed te benaderen en te verlaten zonder er door te gaan eerst maar eens enorm aan het aankomen.

De Adriatische Zee heeft witte koppen. De wind is zo hard dat je liever niet op het terras gaat. Het ontbijt waaide er zo van af. Deze wind heet de bora, en komt pal uit het zuiden. De bora is nog niets vergeleken bij de jugo, uit het westen, vertelt Dada's echtgenoot. Om ons toch een beetje in het buitenland te wanen (want steeds in huis met de luiken dicht) doen we nu een uur of wat Trogir. Er is een haven, een markt, en allemaal pittoreske middeleeuwse straatjes met souvenirwinkeltjes. In de smalle middeleeuwse straatjes kun je vast lekker eten zonder dat de bora ons wegwaait!

Wikipedia over Trogir