Ander hoogtepunt was het bezoek aan de H. Mis in de Begijnhofkapel. Was een bijzondere ervaring. Ten eerste wist ik helemaal niet van de Begijnhofkapel, ik kende alleen de Engelse Kerk, en ten tweede bleken we een Franstalige mis binnen te schuiven, waar behalve dat de meeste bezoekers Franstalige Afrikanen waren ook nog een Congolees gospelkoor optrad met leden uit zes Afrikaanse landen. Kikongo R.D. du Congo. Schitterende cultuurshock.Over die Begijnhofkapel: die is bijna onzichtbaar in een woonpand geplaatst, want toen in de 17e eeuw de Reformatie een feit was moesten de katholieken ongeveer ondergronds. Katholieke kerken werden door de protestanten geconfisceerd. Protestants van opvoeding als ik ben ken ik de Beeldenstorm als een hoog goed. Soberheid troef. Alle afbeeldingen zijn afgoderij, zo heb ik geleerd. Het verrast mij dan ook hogelijk dat er zoveel fantastisch weelderige kerken bewaard zijn in Amsterdam. Deze heeft bijvoorbeeld een fel-aquakleurig plafond.
Bobby en ik bezoeken al een tijdje H. Missen op loopafstand van mijn huis, vanwege een gezamenlijke hang naar contemplatie en mijn particuliere hang naar Roomse heisa, om met Gerard Reve te spreken. Wat aardig aan H. Missen is dat in de Amsterdamse katholieke kerken mensen komen van alle mogelijke nationaliteiten. We hebben al eens verrukkelijke Zuid-Amerikaanse hapjes genuttigd na afloop van de Spaanstalige mis in de Nicolaaskerk.
Nu was het dus genieten van de wisselwerking tussen een 80-jarige Frans(s)prekende priester en een bijzonder levendig koor dat Afrikaanse liederen zong. Er was een heel oude Nederlandse dame die met alle jonge Afrikaanse geloofsgenoten bevriend leek en een klein blank jongetje dat zich heel erg aangetrokken voelde tot het koor, maar het heel eng vond. Hij durfde steeds een stapje dichterbij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten