Plitvicka National Park wordt in de gidsjes aangekondigd een van de belangrijkste hoogtepunten van het land, een gebied met sprookjesachtige taferelen. Het is vanaf Split een paar honderd kilometer naar het noorden rijden, richting Zagreb, maar zeer de moeite waard. Een merengebied met een verval van vele honderden meters en waterval na waterval. Als je alles beloopt ben je de hele dag aan het lopen. Er zijn ook pontjes over de meren. Ongelofelijk prachtig, het azuurblauwe water.In de periode 1991 - 1995 was het gebied door de Serviers bezet. Er zijn veel verlaten huizen en kleine begraafplaaatsen, maar ook allemaal nieuwe huizen. De mensen lijken nieuwe huizen gekregen te hebben, waar ze appartementjes in ingebouwd hebben, in de hoop iets van toerisme mee te pikken. Er zitten jonge gezinnen in, al dan niet met leuke hondjes en met opa en oma. Er is een soort van optimisme.
Het zijn dagen van regen, regenbogen en onweer. Het mooie weer komt er aan, sms-t Broerlief. Ondertussen lees ik maar Ministerie van pijn van Dubravka Ugresic. Een roman over de bannelingen van de Balkanoorlog, voor wie het geen zin meer heeft om terug te gaan, en die zin moeten zien te vinden in het land waar ze naar toe gevlucht zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten