Terwijl het gestaag blijft regenen luisteren we naar een mooie orgel-cd van Gonny van der Maten, organiste van de Geertekerk in Utrecht. De cd bevat wonderschone kamermuziekachtige stukken. Zachte orgelmuziek kan een zalfje voor de ziel zijn.Omdat het orgel sterk figureerde in mijn jonge jaren blijft het op de een of andere manier in mijn leven de kop opsteken. Een definitieve plek moet het echter nog steeds krijgen in mijn levensverhaal... Misschien helpt het dat er dit jaar ineens vrouwelijke organisten op mijn pad komen. Nu dus Gonny van der Maten. De trouwe lezer van dit blog herinnert zich wellicht de foto van de orgelstudente met de schitterende naam Everarda Slabbekorn, die ik overigens nog nooit heb horen spelen. Door die foto wordt mijn blog regelmatig bezocht door orgelliefhebbers en is-ie toegevoegd ben aan de OrgelStartPagina.
Luisterend naar de muziek van Gonny komen uiteraard de orgels bij ons thuis in mijn herinnering, en aan mijn vader die er veel op speelde. Ik herinner me vooral zijn Psalmen van Worp, maar het mooist vond ik het stuk 'Cantilena' van Jospeh Rheinberger, dat wat minder kerkelijk op mij overkwam - Broerlief kan dat nog steeds uit zijn hoofd.
Driftig zoek ik in mijn zeefgeheugen naar de naam van de organist die mijn vader (autodidact) van het orgel van de Angeluskerk verdreef, een man die er duidelijk voor doorgeleerd had. Hij speelde misschien wel virtuoos, maar in mijn herinnering was het ook te luid, te schel en te snel. Heel ambitieus waarschijnlijk, maar niet echt zalf voor de ziel. Vond ik. Misschien lag het aan dat orgel. Zalven doen dit orgel en deze Gonny veel en veel mooier.
De cd's van Gonny van der Maten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten