't Festival Oudemuziek is van start gegaan. Gisteren de Opening bijgewoond in De Rode Doos, de tijdelijke huisvesting van Muziekcentrum Vredenburg. De week opende met een uitvoering van 'Le Sacre du Printemps' van Stravinski, niet wat je direct verwacht bij een festival oude muziek. Vandaag beierden in dat kader van 12 tot 13 alle kerkklokken in het centrum van Utrecht - geen vrolijke carillondeuntjes, maar alleen maar luid beieren. Echt Oude Muziek was het niet.
'Ensalada de Ensaladas' in de Geertekerk moest dat goedmaken: dat werd gespeeld door de groep Música Temprana, specialist in Spaanse en Latijns-Amerikaanse muziek. Het was aangekondigd als een concert met 300 brandende kaarsen in het donker. Bobby fungeerde met een aantal collega's als brandwacht. De hele week hebben ze boze dromen gehad dat ten gevolge van deze bizarre dramaturgie de gordijnen vlam zouden vatten, het prachtige houten plafond van de kerk onmiddellijk mee zou gaan en de hele kerk in rook op zou gaan.
De 'ensalada' bleek een potpourri van liedjes, melodieën en muzikale vormen uit het 16de-eeuwse Spanje. Het zijn de enige lange, wereldlijke werken die de Spaanse Renaissance kende en vanwege de dynamische, pastiche-achtige structuur enigszins vergelijkbaar met de Italiaanse madrigaalkomedie. De zangers van vanavond fleurden de voorstelling op met geestige toneelstukjes. Ze waren verkleed als monniken, ridders, prinsesje, stieren en wat al niet. Erg mooi, die fluwelen kostuums. Zou je zo je garderobe op willen inspireren.
De stellage met 300 kaarsen bleek er maar 30 te bevatten. Hij deed qua sfeer erg denken aan mijn eigen altaartje met mijn zelfgetekende Rosa Mystica, m'n Turkse lampje en de Turkse zilveren roos.
'Ensalada de Ensaladas' in de Geertekerk moest dat goedmaken: dat werd gespeeld door de groep Música Temprana, specialist in Spaanse en Latijns-Amerikaanse muziek. Het was aangekondigd als een concert met 300 brandende kaarsen in het donker. Bobby fungeerde met een aantal collega's als brandwacht. De hele week hebben ze boze dromen gehad dat ten gevolge van deze bizarre dramaturgie de gordijnen vlam zouden vatten, het prachtige houten plafond van de kerk onmiddellijk mee zou gaan en de hele kerk in rook op zou gaan.
De 'ensalada' bleek een potpourri van liedjes, melodieën en muzikale vormen uit het 16de-eeuwse Spanje. Het zijn de enige lange, wereldlijke werken die de Spaanse Renaissance kende en vanwege de dynamische, pastiche-achtige structuur enigszins vergelijkbaar met de Italiaanse madrigaalkomedie. De zangers van vanavond fleurden de voorstelling op met geestige toneelstukjes. Ze waren verkleed als monniken, ridders, prinsesje, stieren en wat al niet. Erg mooi, die fluwelen kostuums. Zou je zo je garderobe op willen inspireren.
De stellage met 300 kaarsen bleek er maar 30 te bevatten. Hij deed qua sfeer erg denken aan mijn eigen altaartje met mijn zelfgetekende Rosa Mystica, m'n Turkse lampje en de Turkse zilveren roos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten