Piet heeft het gedicht gevonden. Zijn Bibliotheek is nog niet gealfabetiseerd, maar feilloos grijpt hij in de meters boekenplanken naar het schriftje uit zijn studententijd. Ik blijk alle gedichten die ik toen aan hem voorlas met de hand voor hem overgeschreven te hebben. Wanneer was dat dan, vragen de zonen. Het was 1976. Dus pappa, je kent Lucie langer dan mama? Ja het is ver voor jullie geboren waren, jongens. Alsof we het over de Oertijd hebben.Het gedicht is van Jan Boer.
Als boer zo op zien stukken staait
mit doemen hoog ien't vest
dan roeskert het deur 't roege raait:
'Dit het aal Woater west!'
En as'e noar zien koren kikt,
dat willig wölft ien wiend,
dat Braid hom bie de borst opstrikt,
den denkt'e: 'Nou is't all miènd!'
En als'e noar zien volkje zigt,
dat hauwt ien't hoaver om,
dat zwit en schript ien't zwoule licht,
den - aarbaidt dat veur hòm!
Soms wordt hom 't wel ais mooi tou en
den den stapt'e stil noar diek
en tuurt zo deur ogen hen
en schoedelt hom - zo riek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten