Het Letterkundig Museum houdt op 14 september een dag over Literaire Helden. Nelleke Noordervliet, Kees 't Hart, Saskia de Jong en Bart Moeyaert zullen aan de verzamelde Vrienden van het Museum hun favoriete literaire personages uit de doeken doen. Wat een schitterend idee! Ben benieuwd wie daar allemaal uit de boekenkasten tevoorschijn gehaald worden. Als iemand het mij nu zou vragen, wie ik dan zou noemen.Lang, lang geleden (1992) hield ik tijdens de Feminist Book Fair in de Beurs van Berlage de eerste (en volgens mij enige) Hanke van Eemerenlezing, getiteld 'Kotz of de dolende puber als lesbisch literair idool'. Kotz was de afkorting van Kotzebue, hoofdpersoon uit de film Salmonberries van Percy Adlon, die ook de film Bagdad Café maakte. Kotzebue is een nurkse Eskimopuber die op een dag in de bibliotheek verschijnt om langdurig de bibliothecaresse aan te staren. Het is een meisje dat eruitziet als een jongen. Ze wordt gespeeld door de Canadese zangeres K D Lang. Zij trof mij recht in het hart en werd de leidraad voor de lezing over mijn literaire helden. Heldinnen.
Anno 1992 waren mijn heldinnen eigenzinnige dwarse pubers: Annie John uit Annie John van Jamaica Kincaid, Robinson uit Robinson van Doeschka Meijsing, Frankie Addams uit De bruiloft van Carson McCullers, Camille van Mireille Best, Jeanettte uit Sinaasasappels en demonen en Villanelle uit Passie van Jeanette Winterson, Gilgi uit Gilgi, een van ons van Irmgard Keun, Kate uit Het meisje met de groene ogen van Edna O'Brien en Zoe uit De tjilpmachine van Joke van Leeuwen.
Wat deze heldinnen gemeen hadden is dat ze zich allemaal behoorlijk dwars waren, dat ze zich heel erg ontheemd voelden en dat ze veel lazen, de hele dag hongerig waarnamen om de wereld om hen heen te begrijpen en er vat op te krijgen. Dat ze hun kennis vermengden met een ongebreidelde fantasie en dat zich in hun hoofden nieuwe fantasievolle universa opborrelden...
Zouden zij mij bij herlezing nog steeds zoveel te zeggen hebben? Nu zou ik voor de kast kunnen gaan staan en mijn hedendaagse helden/heldinnen kunnen zoeken. Maar het is kinderbedtijd. Misschien later deze week...
Trailer van de film Salmonberries
Anno 1992 waren mijn heldinnen eigenzinnige dwarse pubers: Annie John uit Annie John van Jamaica Kincaid, Robinson uit Robinson van Doeschka Meijsing, Frankie Addams uit De bruiloft van Carson McCullers, Camille van Mireille Best, Jeanettte uit Sinaasasappels en demonen en Villanelle uit Passie van Jeanette Winterson, Gilgi uit Gilgi, een van ons van Irmgard Keun, Kate uit Het meisje met de groene ogen van Edna O'Brien en Zoe uit De tjilpmachine van Joke van Leeuwen.
Wat deze heldinnen gemeen hadden is dat ze zich allemaal behoorlijk dwars waren, dat ze zich heel erg ontheemd voelden en dat ze veel lazen, de hele dag hongerig waarnamen om de wereld om hen heen te begrijpen en er vat op te krijgen. Dat ze hun kennis vermengden met een ongebreidelde fantasie en dat zich in hun hoofden nieuwe fantasievolle universa opborrelden...
Zouden zij mij bij herlezing nog steeds zoveel te zeggen hebben? Nu zou ik voor de kast kunnen gaan staan en mijn hedendaagse helden/heldinnen kunnen zoeken. Maar het is kinderbedtijd. Misschien later deze week...
Trailer van de film Salmonberries
Geen opmerkingen:
Een reactie posten