Op het dorpsfeest ('s avonds na het voetbal ging het feest door, in het eigen dorp wel te verstaan, met grillen en met nog veel meer schnapps) zijn we vrienden geworden met alle dorpsbewoners en ook met Martina, de kosteres van het kerkje van Kirch Kogel. Uit de 13e eeuw ofzo.Bobby was als Torwart (doelman) zo populair geworden dat zijn persoon en naam diezelfde dag nog mythische proporties aannam. Toen wij niet bij het grillen aanwezig dreigden te zijn scandeerde het hele dorp: 'Bobby! Bobby! Bobby!' Dan ga je wel.
'Op de Deutsch-Hollaendische Freundschaft', zeiden we steeds bij het volgende Zum Wohl. Aan het eind van de avond hebben we afgesproken dat we volgend jaar weer zouden komen, dat ik dan in het vrouwenteam zou gaan, en Bobby is uitgenodigd om Weihnachtsmann te worden. Want het nadeel als altijd de buurman de Weihnachtsmann is dat de kinderen dan aan zijn schoenen zien wie het is. Bobby denkt er over na. Ik heb aan verschillende dorpsbewoners Haustausch (huizenruil) voorgesteld, al kan ik me niet meer precies herinneren aan wie.
Vanochtend bij het halen van de kerksleutel blijkt Martina nog erg ontroerd van de Deutsch-Hollaendische Freundschaft. Het is een prachtige grote oude sleutel. Heel symbolisch. Een uur lang heb ik gespeeld. Eerst met de hele familie als toehoorder, later alleen. Alle klavieren uitgeprobeerd, ik speel het liefst op zijn zijigst met de klavier de Floete (fluit). Het was heel, heel, heel mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten