'Emmen, het groote vreugdeoord'

- Zullen we een spelletje doen, stel ik voor als we de warme maaltijd en het middagdutje achter de rug hebben.
- Hè gèt, zegt ze.
- Zullen we dan naar het Zandmeertje?
- Alweer? zegt ze.

Ik moet echt wat anders verzinnen. Het wordt Haantjebak, ook in de Emmerdennen. Wat ik me ervan herinner is het net als het Zandmeertje en het Appeltje een meertje in het bos. We hebben geen idee hoe groot het is. Op de ene kaart staat het heel groot, de andere heel klein. We rijden richting Emmerschans en vlak voor dat dorp begint slaan we linksaf, langs de bosrand. De paden daar zijn drassig en het meer is piepklein. Maar o zo idyllisch. En er ligt nog sneeuw op.

Informatie op de site van Historisch Emmen: 'Haantjebak / Haantjeduinen is het hoogste punt van de Hondsrug maar ook van heel Drenthe. Het is de loop der jaren wel iets lager geworden, maar het ligt nog steeds zo’n 30 meter boven de zeespiegel. Waar de naam Haantjebak weg komt is niet duidelijk. In het verenigingsblad van 't Aol Volk van maart 2002 worden twee mogelijkheden aangegeven: 1. op het hoogste punt zou het haantje in de toren van de Nederlands Hervormde kerk in Emmen te zien zijn. 2. Het zou voort kunnen komen uit het Drentse woord handtienbakken. (Wat dat betekent? Geen idee). (...) Zowel bij het Zandmeertje als bij Haantjebak / Haantjeduinen had Koos Naber in vroegere jaren een uitspanning. Dat wat bij Haantjebak stond was niet meer dan een geteerd schuurtje, waarvan een paar luiken konden worden verwijderd of opgeklapt. Daar kon men (soms) drinken en snoep kopen. Zitten kon men er niet.'

Bij Google Books vind ik een boek dat Emmen, het groote vreugdeoord heet, waarin staat dat Haantjebak in de jaren dertig van de vorige eeuw een echte vrijetijdsomgeving was met een uitkijktoren en een zwembad. Nu is Emmen de lelijkste flattenplaats ooit ever. Ruimtelijke ordening en schoonheid? Nooit van gehoord. Maar de geschiedenis van Emmen is de geschiedenis van een bos!