'De meest favoriete religieuze plek van Noord-Holland'

Op bezoek bij het labyrint in Hoofddorp. Het is een oude wens van mij: labyrinten bezoeken en lopen. Er zijn er heel wat in Nederland. Het fenomeen is oud en van vele culturen. 

Iemand die zich veel met het labyrint bezighoudt is politiek filosofe Selma Sevenhuijsen. Zij heeft een site aan het labyrint gewijd, waarin zij het labyrint onder meer in cultuurhistorisch perspectief plaatst. De oudste labyrinten zijn zo'n 6000 jaar oud. Ze hebben ook een plaats in de Christelijke traditie: in een aantal kerken in Frankrijk, Italië en Engeland liggen labyrinten. Het beroemdste ligt in de kathedraal van Chartres. Langs de Scandinavische kusten liggen talloze stenen labyrinten, die een onderdeel uitmaken van de volkscultuur. In Engeland liggen eeuwenoude labyrinten van turf en gras.

Ik heb nog nooit een labyrint bezocht, want het leek me tot nu toe wel een beetje weird. Vandaag is de dag. Via internet vind ik uit dat het dichtstbijzijnde labyrint zich in Hoofddorp bevindt. Achter de H. Johannes de Doperkerk aldaar is een Beeldentuin met een labyrint. De weg er naar toe is je reinste hectiek - over de A10 en de A4. Maar hun pay-off ('Oase in Hectisch Hoofddorp' en 'de meest favoriete religieuze plek van Noord-Holland') moet die reis goedmaken.

En dat gebeurt ook. Héérlijk is het er. Ik blijf wel drieënhalf uur in die tuin. Er is weliswaar geruis van verkeer en vliegtuigen, maar die blok ik. Zo'n labyrint loop je in ca 20 minuten: 10 minuten naar het centrum en dan 10 minuten weer terug. Labyrint lopen schijn je ook en groupe te kunnen doen. Dan loop je stukjes met elkaar op of kom je elkaar tegen.

Het zou misschien wel een mooi ritueel zijn voor de Geschwister tezamen, straks, enige tijd na de dood van Mutti. Dat willen de Geschwister vast niet, vinden ze raar, of heidens of rooms. Dat is het niet. Het is mooi. Ik loop nu in mijn eentje. Dat is eerst ook goed.

Er is hier ook een mooie ruime boekhandel 'Het Kruispunt'. Daar koop ik Het labyrint als inwijdingsweg van Roger Rundqvist.

Er is een stichting die informatie verzamelt over doolhoven en labyrinten. Gek dat doolhoven en layrinten samengaan in één organisatie. Het zijn nogal onvergelijkbare grootheden! Doolhoven zijn entertainment, zijn om in te verdwalen en pret te beleven, een labyrint heeft een psychologische spirituele lading. Je kunt er niet verdwalen.

Volgens K, die eens met een labyrintkundige in Chartres is geweest, is het de bedoeling dat je een labyrint ínloopt met een vraag, en weer úitloopt met het antwoord. Dat weet ik niet. Voor mij was het vooralsnog een mooie vorm van loopmeditatie. Deze labyrintkundige schijnt maandelijks met volle maan en labyrint te maken op de Noordermarkt. Ik heb hem gegoogled en gevonden en een mailtje gestuurd.