Vannacht heeft het urenlang geregend. Niet gehoosd, maar wel goed nat. Een klein plasje in de tent, maar dat was eenvoudig te voorkomen geweest als we de rits van het grondzeil hadden dichtgeritst. Daar zie ik tegenop omdat ik elke nacht een paar keer naar de wc moet en dat is al zo erg: in het donker de kleren aan, schoenen aan, de kou in... Zo'n rits kan je dan even gestolen worden.
Maarten 't Harts Dienstreizen heb ik gelaten voor wat ze zijn, nu lees ik Hendrk Groen, 'Pogingen iets van het leven te maken'. Het was een aanstekelijke aanbeveling van Mark Cloostermans. Volg die man.
Hendrik Groen is een pseudoniem, hij is 83 en een kwart jaar en woont in een verzorgingshuis te Amsterdam Noord. Hij heeft kind noch kraai, en is geheel aangewezen op het gedoe en geneuzel van het tehuis en haar bewoners. Toch maakt hij er vrienden, zij richten met zes een club op die eens per maand een uitje regelt. Ze zijn allemaal ver over de tachtig. Naar de Keukenhof, het Casino, tai chi, een kookworkshop... Verder bevechten ze het regime van het bejaardenoord.
Na het laatste dagboek van Hans Warren met alle gejeuzel over de oude dag gaat deze er ook weer goed in!
(Voor wie mijn blog dagelijks volgt en denkt: hoe gaat het nu met haar oog? mijn linkeroog (voor de kijker rechts) is nog steeds dik en opgezet, maar prikt en traant niet meer. Ik kan er niet zelfstandig mee lezen, maar met twee ogen gaat goed en het komt neem ik wel weer goed.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten