Zonnesteek?

Het weer is raar. Als de zon schijnt is het knalheet en verbrand je levendig. Gelukkig is het door de bank genomen wisselend bewolkt. 's Nachts is het snijdend koud.  Vanochtend schijnt de zon weer onbarmhartig. Met m'n rug naar de zon lekker lezen. Mmm, lezen.

Ineens word ik echter misselijk, m'n ogen beginnen te tranen, mijn neus drupt en ik verdraag geen licht meer. Liefst ga ik in het donker met de ogen en de gordijnen dicht. Maar er is op een camping geen donker. 

Ik herinner me: ooit had ik zoiets na een lange zonnige dag op het water in een sloep bij Alphen aan de Rijn. Zonnesteek.? Ik weet alleen niet meer hoe lang het toen duurde en hoe het over ging. 

Na een uur besluiten we toch maar tot een uitje naar een van Sussex' top-bezienswaardigheid en zo komen we terecht bij de Michelham Priory House & Gardens. Een strálende tuin met allemaal bankjes in de zon. Ik probeer nog wat wetenswaardigheden in mij op te nemen, maar het gaat niet. Met rode prikkende tranende dikke ogen en een beschermende hand er boven vlucht ik naar een beschaduwd hoekje achter in de overigens schitterende tuin. Bobby haalt zijn zonnebril voor me. Nu ben ik net Heino.

Ooit was dit een abdij, maar al eeuwen niet meer. Er heeft eeuwenlang een adellijke familie gewoond, in de oorlog zijn er militairen ingekwartierd en hebben er Londense kindjes gelogeerd. 

Nu is het een museum dat geëxploiteerd wordt. Met het huis, de tuinen, een hele oude watermolen, en een winkeltje vol Engelse tuttigheden. Jammer dat het kerkje er niet meer is. Graag had ik in een duister kapelletje van mijn oogziekte zitten herstellen.