Een nacht met je ex door Berlijn slenteren. Vertrouwd. Vol herinneringen en plezier en verlangen, én de werkelijkheid van je nieuwe leven. Dat is wat de film ‘Lost & Found’ van Nicole van Kilsdonk behelst. Hij was eerder deze week op tv te zien en nu dus op Uitzending Gemist. Hoofdpersoon is een dertigjarige Amsterdamse schrijver Lucas die 5 jaar daarvoor met zijn debuut succes had maar zijn tweede boek wil maar niet komen. Hij gaat een maand naar Berlijn waar hij zijn ex Lena tegenkomt die hem uitnodigt te komen eten. Ze blijkt met man en dochtertje in een woongroep te wonen. Het is een lichte, maar rake film over zoekende dertigers. De dertigers van het ‘dertigersdilemma’.
Het scenario van de film is van Johan Fretz, cabaretier en schrijver, van wie ik me zijn debuut ‘Fretz 2025’ nog wel herinner. Hij was/is een jonge bevlogen cabaretier die in 2010 naam maakte met zijn verzet tegen de bezuinigingen in de kunstensector. Halbe Zijlstra. Half-Surinaams en geïnspireerd door Obama. Soort voorloper van Jesse Klaver in de vorige verkiezingstijd. Maar dit terzijde.
Mooie film wel. Heel eigen beeldtaal. Beelden van het nachtelijk Berlijn: de straten, de pleinen, de metrostations, de dancings (of hoe dat tegenwoordig heet). De luchtige vertrouwde gesprekjes. Voor de ware filmkenner staat deze filmstijl duidelijk in een traditie.
Zestiger in buitenwijk kijkt ‘s nachts naar film over dolende dertigers. Ik kan me dergelijke nachten nog goed herinneren. In had ze in Amsterdam. Vooral met Reenske (nu te Myanmar) doolde ik veel door de nacht. Eind jaren tachtig waren wíj dolende dertigers. We hadden we nog geen echte banen en het gaf niet. Met Bobby doolde ik trouwens ook uren nachtelijk, in Valencia, maanden voor we verkering kregen. Toen waren we eind veertig. Ook dolend, want allebei al even gescheiden. Het dolen kan denk ik in alle leeftijdscategorieën, al ga je misschien met de jaren eerder te bedde. Maar eenmaal pensionado kan men natuurlijk ook weer enorm gaan dwalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten