We nemen geen afscheid hoor, zeg ik, er is vast nog een volgende keer. We schrijven samen een mail aan haar familie en buren en vriendinnen. Dat het mooie maanden waren, maar dat het einde in zicht komt.
Het is wel een beetje een rare vraag, maar vraag maar of ze allemaal wel naar de uitvaart komen, vraagt Marg.
Nu zal er in het land wel menig traantje geplengd worden, zeg ik, nadat ik op ‘Verzenden’ gedrukt heb.
En dan eten we nog een tomatensoep, doen we nog een keer huggen, en dan: 'Nou dag!' En zelf rijd ik ook in tranen naar huis.
En dan eten we nog een tomatensoep, doen we nog een keer huggen, en dan: 'Nou dag!' En zelf rijd ik ook in tranen naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten