Vermommingssbrilletje

Ik heb een nieuwe ‘vriendin’ met wie ik eigenlijk alleen maar app. Ik zie haar bijna nooit. Je hebt vriendinnen met wie je wandelt, eet, tuiniert, blogt...  ook bij de fysieke vriendschappen is Whatsapp een wezenlijk onderdeel van de omgang geworden. ‘Heb je zin om naar de film te gaan?’ ‘Heb je tijd/zin om wat te doen vandaag?’ De nieuwste in de reeks is ‘Zullen we bellen?’ Vroeger belde je en zei je: ‘Komt het uit?’  Nu app je voor je gaat bellen. Ik vind appen leuk. Heerlijk 's avonds op de bank onder een dekentje.

Anyhow. De nieuwe app-vriendin, met wie ik tekeningen uitwissel, maar ook andere zaken die ons treffen bijvoorbeeld op muzikaal gebied, heeft ineens een nieuwe profielfoto bij de Whatsapp. Met een nieuwe bril. Het lijkt wel een ouderwetse ziekenfondsbril. ‘Heb je een nieuwe bril?’ Want de vorige foto weet ik niet meer. Ja, inderdaad.

Er ontspint zich een geestige dialoog. Het model spreekt mij niet zo heel erg aan, om eerlijk te zijn, en maar dat zeg je niet. Wel ben ik erg benieuwd naar haar beweegredenen. ‘Mijn moeder en haar zeven zusters hadden ook zulke brillen eind jaren dertig, begin jaren veertig’, meld ik dus. Kijken wat de reactie is. Vindt ze leuk. Ik laat de foto aan Bobby zien. ‘Het is een beetje een Hanny Schaft-brilletje’, zegt hij. Dat klep ik aan haar door en dat vindt ze een éér. Als je dat woord googelt krijg je foto’s van het brilletje in kwestie en het woord ‘vermommingsbril’. 

De nieuwe vriendin vindt mijn ontdekkingen rond haar brilmontuur even leuk. Leuk nieuw soort vriendschap.